Eye Filmmuseum presenteert de eerste Nederlandse tentoonstelling van de gelauwerde Turkse filmmaker en fotograaf Nuri Bilge Ceylan (Turkije, 1959). In deze tentoonstelling brengt Eye voor het eerst zijn films samen met een ruime selectie uit zijn fotoserie Turkey Cinemascope (2003-2012). De combinatie van foto’s en films toont niet alleen Ceylans meesterlijke fotografische blik en zijn bijzondere gevoel voor mise-en-scène en compositie, maar brengt ook zijn universele thema’s aan de oppervlakte: vervreemding, zingeving en het leven zelf.

Nuri Bilge Ceylan staat bekend om zijn literair-cinematografische films, waarin hij op bijzondere en cinematografisch uitgekiende wijze de condition humaine onderzoekt. Zijn visuele stijl – gekenmerkt door weidse shots, lange takes en minimale camerabeweging – dwingt de kijker om stil te staan bij de subtiele details in landschap en dialoog, die de innerlijke wereld van zijn personages en hun omgeving onthullen. Hoewel zijn films raken aan het universele, zijn ze onlosmakelijk verbonden met de recente geschiedenis van Turkije en al zijn contrasten: tussen stad en platteland, seculier en religieus, intellect versus eenvoud, rijk versus arm, man versus vrouw, individualisme versus collectivisme.

In tijden van zwart-witdenken toont Ceylan op genuanceerde en humanistische wijze hoe onze afkomst ons karakter vormt. Dialogen doordrenkt van existentiële mijmeringen en trage shots van interieurs en weidse landschappen bieden de kijker alle ruimte om te reflecteren op het menselijk bestaan. Landschappen spelen daarbij een cruciale rol. Bij Ceylan zijn ze niet alleen achtergrond, maar reflecteren en beïnvloeden ze de innerlijke wereld van zijn personages – of het nu gaat om het bruisende Istanbul of de uitgestrekte vlaktes van Anatolië.

Ceylan begon zijn loopbaan als fotograaf. Hoewel zijn films veelvuldig zijn vertoond en geprezen, is zijn fotografische werk nog niet eerder geëxposeerd in Nederland. Deze tentoonstelling biedt de ideale gelegenheid om Ceylans fotografisch en cinematografisch oeuvre voor het eerst samen te brengen.

Films, Talks & Events

In het aansluitende filmprogramma zullen alle negen speelfilms van Nuri Bilge Ceylan veelvuldig te zien zijn, waarvan het grootste deel ook op 35mm uit de Eye-collectie. In een aantal Eye on Art-specials zullen fotografen, filmmakers en prominente Turks-Nederlanders, reflecteren op Ceylans oeuvre hoe zijn werk resoneert in verschillende Turkse gemeenschappen. Tot slot worden enkele films vertoond waar Ceylan voortdurend inspiratie uit put.

Amsterdam Art

Inner Landscapes | Nuri Bilge Ceylan

In de ABN AMRO Kunstruimte deelt ABN AMRO hun collectie in wisselende presentaties met een breed publiek, bieden ze een platform aan nieuwe ontwikkelingen in de kunst en geven op de Zuidas een podium aan kunstenaars. Momenteel zie je hier de collectiepresentatie Digital Deluge en de ABN AMRO Kunstprijstentoonstelling Ophelia’s Awakening, met werk van de huidige winnaar Selma Selman. Beide tentoonstellingen zijn tot 23 oktober 2025 te zien.

Digitale kunst associeer je al snel met software, beeldschermen en internet. Maar Digital Deluge toont juist de verrassende diversiteit en ontwikkeling van deze kunststroming. Sommige kunstenaars vieren met hun werk de eindeloze mogelijkheden die de digitalisering heeft voortgebracht, andere onderzoeken juist de gevolgen daarvan op de samenleving. De titel van de tentoonstelling, naar een werk van Noor Nuyten, refereert aan de onophoudelijke stroom digitale informatie, die onze blik op de wereld voorgoed heeft veranderd.

De tentoonstelling neemt het werk van Peter Struycken als uitgangspunt. Als ‘vader van de digitale kunst’ in Nederland was hij een van de eerste kunstenaars die vanaf eind jaren zestig de computer gebruikten voor hun werk. In de jaren negentig, tijdens de opkomst van het internet, kwam die digitale kunst in een stroomversnelling. Jan Robert Leegte, Rafaël Rozendaal, Constant Dullaart en Harm van den Dorpel zijn pioniers op het gebied van de internetkunst en voor hen is het digitale niet alleen een medium, maar ook een onderwerp. Zo ziet Rozendaal abstracte patronen in de interfaces van websites en van de screenshots daarvan laat hij wandkleden weven. Leegte zet de informatiestroom die het internet genereert om in meditatieve beelden, terwijl Dullaart zich juist als een soort digitale archeoloog op de geschiedenis en de impact van het medium richt. Dat de kunstenaar zichzelf met algoritmes op den duur buiten spel kan zetten laat Van den Dorpel onder meer zien in NFT’s, waarvan de uitkomst ook voor hemzelf verrassend blijft.

Ook Sarah Księska en Jen Liu richten zich op de digitale wereld en waar deze toe leidt. De delicate schilderingen van Księska ontstonden als schetsen op het scherm; door de gladde aluminium ondergrond geven ze de indruk van een ongrijpbare tussenwereld. Liu verbeeldt op cartooneske wijze hoe we tussen schermen en computers verstrikt raken. Dat kunst uit dit digitale tijdperk niet per definitie virtueel is, blijkt onder meer uit het werk van Noor Nuyten en Saskia Noor van Imhoff. Voor Van Imhoff is het digitaliseren van geluidsgolven een archiveringsmethode, waarmee ze tegelijkertijd een raadselachtig beeld oproept. Nuyten daarentegen visualiseert onze relatie met digitale apparaten door de energiegolven van onze aanraking om te zetten in een esthetische sculptuur.

Shane Koppers

Digital Deluge | Groepstentoonstelling

Selma Selman is de winnaar van de twaalfde ABN AMRO Kunstprijs, een prijs voor vrouwelijk talent in Nederland. Selman (1991) is kunstenaar en activist. Afkomstig uit een familie van schroothandelaren kent ze de noodzaak van recyclen van huis uit. Die wetenschap vormt de kern van haar multidisciplinaire oeuvre. Selman omschreef zichzelf eens als ‘de gevaarlijkste vrouw ter wereld’. In luidruchtige performances sloopt ze auto’s en computers, soms met een bijl. Maar ‘de gevaarlijkste vrouw ter wereld’ is ook een verwijzing naar de vooroordelen ten aanzien van mensen uit de Roma-gemeenschap, zoals Selman zelf. Ze groeide op in die gemeenschap ten tijde van en na de Bosnische burgeroorlog. In haar werk vormen haar persoonlijke ervaringen een belangrijk uitgangspunt. Stereotiepe genderpatronen en discriminatie zijn daarin terugkerende onderwerpen. Juist door die persoonlijke ervaringen in haar kunst te verwerken zet ze aan tot reflectie op de machtsstructuren in onze samenleving.

In Ophelia’s Awakening richt Selman zich ‒ in een nieuwe serie Paintings on Metal ‒ op de kracht van de vrouw. In tegenstelling tot de melancholische figuur uit Shakespeares toneelstuk Hamlet is Selmans Ophelia een uitdagende vrouw die weet wat ze waard is en haar zelfstandigheid terugeist. Met zelfportretten op motorkappen werpt Selman traditionele ideeën over vrouwelijkheid en kwetsbaarheid omver. Tegelijkertijd transformeert ze het nagenoeg waardeloze schroot in onverwacht sensitieve, surrealistische en waardevolle objecten.

In geschilderde teksten richt Selman zich tot een fictief personage, dat ze opvoert in haar lopende serie Letters to Omer. Hierin stelt ze kwesties over discriminatie, seksualiteit en rolpatronen aan de kaak. ‘DEAR OMER / TAKING RISKS IS MY SAFE ZONE’ staat er bijvoorbeeld te lezen op een van de motorkappen. Via deze krachtige en soms intieme verklaringen wil Selman vrouwen, en Roma-vrouwen in het bijzonder, een prominente plaats geven in de kunst en de literatuur.

ABN AMRO Kunstprijs
In het kader van de ABN AMRO Kunstprijs is het Stedelijk Museum Amsterdam een tweede tentoonstelling met werk van Selma Selman te zien, getiteld Sleeping Guards, van 30 januari tot 21 april 2025.

Ophelia’s Awakening | Selma Selman

Boris Acket

Vanaf 7 februari is Still Processing te zien bij Nxt Museum. Deze nieuwe groepstentoonstelling die loopt tot 5 oktober 2025 is gecureerd door Bogomir Doringer. De tentoonstelling toont werk van visionaire kunstenaars, waaronder Boris Acket, Gabey Tjon a Tham, Lumus Instruments en Rosa Menkman, evenals drie in opdracht gemaakte kunstwerken van Balfua, Children of the Light en Geoffrey Lillemon. In Still Processing verkennen deze kunstenaars de fascinerende en complexe relatie tussen mens en machine.

Still Processing nodigt bezoekers uit om na te denken over de invloed van technologie op onze waarneming – hoe het onze kijk op de wereld vormt, vervormt en soms zelfs verstoort. De tentoonstelling duikt in de voortdurende interactie tussen menselijke cognitie en digitale technologie, en roept bezoekers op om deze complexe dynamiek te verkennen.

Aan de ene kant onderzoekt Still Processing hoe technologie beelden creëert en manipuleert – van de vervaging van kleuren in digitale media tot de opkomst van AI-gegenereerde visuals. Aan de andere kant richt de tentoonstelling zich op de manier waarop het menselijke brein licht en geluid verwerkt, en onderzoekt het verschil tussen wat werkelijk wordt waargenomen en wat verloren gaat in de interpretatie.

Getoonde werken
De tentoonstelling presenteert een diverse groep kunstenaars die het snijvlak van technologie, perceptie en artistieke expressie verkennen.

- Rosa Menkman richt zich op cruciale momenten in de ontwikkeling van beeldverwerking en de compromissen die ontstaan bij technologische transities. De zeven getoonde werken — van haar bekende The Collapse of PAL tot recente werken zoals IM/POSSIBLE RAINBOWS — leggen de basis voor de tentoonstelling en nodigen uit tot een diepgaande reflectie op visuele transformatie.
- Children of the Light presenteert ALL-TOGETHER-NOW, een immersieve installatie geïnspireerd op de allereerste foto van een zwart gat. Vijf zwevende lichtcirkels creëren een hypnotiserende, haast buitenaardse ervaring die perceptie uitdaagt en ruimtelijk bewustzijn herdefinieert.
- Geoffrey Lillemon transformeert het podium in een digitale droomwereld met Simulation in Blue, waarin CGI en AI-gestuurde muzikanten zich in een chaotisch ritme bewegen. Door een combinatie van holografie uit de jaren ’80, ballroom-esthetiek en moderne beeldverwerking dompelt dit werk het publiek onder in een surrealistisch spektakel: Cinderella Jazz.
- Boris Acket verkent de perceptie van tijd en een alternatieve staat van zijn in de grootschalige installatie Duration. De ruimtevullende sculptuur wordt tot leven gebracht door een op maat gemaakt ‘echosysteem’ dat audio-input deconstrueert tot patronen en deze laat samenspelen met licht, waardoor een dynamische ruimtelijke ervaring ontstaat. 
- Lumus Instruments en Gabey Tjon a Tham presenteren samenhangende werken die beweging en zintuiglijke transformatie onderzoeken. Red Horizon (Gabey Tjon a Tham) bestaat uit 15 kinetische pendulums die dynamische patronen creëren, geïnspireerd op zwermgedrag. Tegelijkertijd vertaalt Polynode XI (Lumus Instruments) licht en geluid naar een steeds veranderende zintuiglijke ervaring. Samen reflecteren deze werken op de vloeibare relatie tussen mens en technologie.
- In de Nxt Stage, presenteert Balfua — een Berlijnse kunstenaar die onlangs samenwerkte met Björk in Centre Pompidou — The_ Slollaleia. Dit werk toont een fantasiewereld bevolkt door unieke personages die zowel met conventionele als digitale tools zijn gevormd. Hun kameleontische aard transformeert in surrealistische, onverwachte vormen en herdefinieert artistieke expressie.

Still Processing biedt een unieke kans om de kruising tussen kunst, technologie en menselijke waarneming te ervaren. De tentoonstelling is te zien van 7 februari t/m 5 oktober 2025 in Nxt Museum in Amsterdam. Tickets zijn nu verkrijgbaar via nxtmuseum.com

Vroeg boeken wordt aanbevolen voor deze prikkelende en inspirerende ervaring.

Voor meer informatie, bezoek nxtmuseum.com

Still Processing

Galerie Fontana nodigt jullie uit voor Les Ruines de Paris, een duo-expositie van kunstenaars Yves Marchand en Romain Meffre. De expositie zal geopend worden op zaterdag 8 februari vanaf 16:00-18:30.

Wat als Parijs – de Lichtstad – plotseling donker zou worden, van de kaart gewist, ontdaan van haar inwoners, als de verlaten megapolis van een gevallen rijk?

Yves Marchand en Romain Meffre, fotografen van de moderne verloedering, zetten deze verontrustende realiteit om in de onze. Galerie Fontana heeft de serie van de kunstenaars in zijn geheel tentoongesteld – beginnend met de “Ruins of Detriot” (2005 – 2010), en presenteert nu de nieuwste voortzetting, “Les Ruines de Paris”. De kunstenaars dwalen door de nu verlaten straten van de Franse hoofdstad en ondermijnen de iconografie die haar imago bepaalt. Hiermee hernemen ze de hypothese die de Amerikaanse essayist Alan Weisman voorstelde in “The World Without Us”(2007), waarin hij de gevolgen onderzoekt – vooral voor de infrastructuur – van het plotselinge verdwijnen van de mensheid van de planeet Aarde.



Dit angstaanjagend krachtige AI-hulpmiddel voor synthese en imitatie stelt het duo in staat om zich te verdiepen in de schemerige verbeelding en tegelijkertijd na te denken over de rol van fotografie als optisch apparaat. Om dit project tot leven te brengen, genereerden ze meer dan 52.000 beelden, gemiddeld 650 pogingen per afgerond beeld. In deze botsing van fictie en realiteit, gevormd door angst, stelt de navigatie tussen historische en persoonlijke referenties de fotografen in staat om het ruinisme af te bakenen. Ze werpen een prangende vraag op: Nu de menselijke vindingrijkheid wordt uitgedaagd door de overweldigende opkomst van haar eigen creatie, is het nu onze materiële en fysieke menselijke ruimte die dreigt in te storten? Zijn we getuige van onze eigen veroudering?



OVER DE KUNSTENAARS  
  
De in Parijs geboren Yves Marchand (1981) en Romain Meffre (1987) wonen en werken nog steeds in de stad. Hun werkrelatie begon tussen 2002 en 2005 na het ontdekken van een gedeelde interesse in fotografie en het potentieel ervan om de opkomst en ondergang van onze samenlevingen te illustreren. Het duo, dat onafhankelijk lesgeeft, heeft tentoongesteld in het Musée des Beaux-Arts, Lyon; Polka Galerie, Parijs; MUDO Musée de l’Oise, Beauvais; Tristan Hoare Gallery, Londen; Maison des Arts, Antony; Cultuurcentrum Caermersklooster, Gent; MUCEM, Marseille; Witley Court, Great Witley; Museo Nazionale Romano, Roma; en het Nouveau Musée National de Monaco om er maar een paar te noemen. Hun werk bevindt zich in de collecties van het Detroit Institute of Arts, het Deutsches Filminstitut, Maison Européenne de la Photographie, het Nouveau Musée National de Monaco, de JPMorgan Chase Art Collection, Fondation Carmignac, The Ford Foundation en Fondation d’entreprise Hermès. Marchand en Meffre hebben prijzen ontvangen zoals de Prix des Libraires in de categorie J’ aime le livre d’ art voor “Les Ruines de Paris” (2024) en de Deutscher Fotobuchpreis voor “The Ruins of Detroit” (2012).

Les Ruines de Paris | Marchand & Meffre

Foam presenteert met trots de tentoonstelling Father door kunstenaar Diana Markosian. Dit is de eerste keer dat de volledige tentoonstelling te zien is. Father volgt de reis van Markosian om opnieuw in contact te komen met haar vervreemde vader door middel van beelden, familiefoto’s en film.

Op zevenjarige leeftijd werden Diana Markosian en haar broer door hun moeder vanuit hun huis in Moskou naar Californië gebracht, zonder dat ze afscheid konden nemen van hun vader. Bijna twintig jaar later reisde Markosian terug om hem te zoeken. De tentoonstelling is een persoonlijke verkenning van familie, verlies en hereniging.

Father | Diana Markosian

Woonhuis presenteert New Works, een solotentoonstelling van Nina Beier. Op uitnodiging van de deelnemers van De Ateliers maakt Beier van deze gelegenheid gebruik om een nieuw oeuvre te creëren. Geïnspireerd door de kenmerkende structuur en ethos van het kunstenaarsinstituut, vertrekt New Works vanuit een geest van experiment en biedt een nieuw perspectief op Beiers evoluerende artistieke praktijk.

De tentoonstelling gaat vergezeld van een tekst van Kristian Vistrup Madsen.

Nina Beier (1975, Denemarken)

Beier gaat de confrontatie aan met een verscheidenheid aan goederen en daagt de vluchtige stijlfiguren die ze met zich meedragen uit, onderhandelt erover en ondermijnt ze. In haar sculpturale en performatieve praktijk schommelen dingen tussen hun materiële aanwezigheid en hun imago, waardoor ze een enkelvoudig perspectief tarten.

Recentelijk was Nina Beiers werk het onderwerp van overzichtstentoonstellingen in CAPC in Frankrijk (2024); Kiasma in Finland (2024); Tamayo Museum in Mexico (2024) en recente grootschalige installaties werden geïnstalleerd in Mudam in Luxemburg (2024); Art Sonje Center in Seoul (2023); Haus am Waldsee in Berlijn (2023); de Biënnale van Lyon in Frankrijk (2022); de Busan Biënnale in Korea (2022); de Highline in New York (2022); het Hammer Museum in Los Angeles (2022); Pinacoteca Agnelli in Turijn (2022); de São Paulo Biënnale in Brazilië (2021).

Deze tentoonstelling wordt ondersteund door de Danish Art Foundation.

New Works | Nina Beier

Heisch staat bekend om haar heldere kleurgebruik en maakt schilderijen met herhaalde motieven, kromme vormen en delicate, expressieve lijnen. Geïnspireerd door organische lichamen, patronen in de natuur en het universum, zijn Heisch’s schilderijen doordrenkt met energie en spanning, die triomfantelijke maar vergankelijke momenten van balans en stilte vastleggen.

Heisch schildert zorgvuldig met meerdere lagen olie op doek om de gewenste atmosferische kwaliteiten en emotionele toon van het uiteindelijke werk te bereiken. Elk schilderij wordt gekenmerkt door een gevoel van beweging, een vloeibaarheid die wordt weerspiegeld in de tegengestelde eigenschappen die samen komen ​​op het canvas – hard en zacht, licht en donker, vlak en diep. Deze tegenstelling in symmetrie staat centraal in de praktijk van de kunstenaar en doordrenkt haar schilderijen met een belichaamde, nieuwsgierige blik, die de kijker direct uitnodigt om zich te engageren en openstaande mogelijkheden en betekenissen te verkennen.

Angela Heisch (geb. 1989, Auckland, NZ) woont en werkt in The Hudson Valley, NY (VS). Ze behaalde een BA Fine Arts aan de University at Potsdam, SUNY, NY (VS) in 2011 en een MFA aan de University at Albany, SUNY, NY (VS) in 2014.

Opening receptie
in aanwezigheid van de kunstenaar
Zaterdag, 15 maart 2025
15:00 – 18:00 uur
Gratis

Chambers | Angela Heisch

Foam 3h presenteert Tones of the Ecotone, een tentoonstelling van de kunstenaars Finn Maätita (NL, 1998) en Jerrold Saija (NL, 1996). De tentoonstelling brengt een hommage aan de ecotone – de overgangszone tussen twee ecosystemen, zoals tussen land en water – en verbinden deze met hun Molukse wortels en de diaspora. Centraal staat de sagopalm, de basis van het hoofdvoedsel op de Molukken, als symbool voor ecologische en lichamelijke alomtegenwoordigheid.

Maätita en Saija overdenken de ervaring van het Molukse lichaam als een verlengstuk van het Molukse landschap en benadrukken in hun werk hoe ecologie, voorouderlijke kennis en het lichamelijk in elkaar overvloeien. Zo creëren ze een nieuw ‘onderkomen’: een warme ruimte van harmonie en vol mogelijkheden voor de toekomst.

De tentoonstelling Tones of the Ecotone vormt in een speels en pluriform audiovisueel landschap om in op te gaan. Door oude wijsheden, fotografie, assemblage en de nieuwste mediatechnologieën te combineren, geven de kunstenaars uitdrukking aan de relatie en overlap tussen mens, natuur en voorouderlijke inzichten. In de tentoonstelling vloeien beelden en geluiden samen: de hartslag van de kunstenaars, de drumklanken van de Molukse tifa, het stampproces van de sagopalm tot sagomeel, de bereiding van papeda, de begeleiding van gaba-gaba-stokken en de tonen van de suling gaba. De tentoonstelling zelf wordt daarmee een bewoonde ecotone, een ontmoetingsplek voor de Molukse diaspora, waar generaties, kennis en media versmelten in een nieuwe ecologie.

De tentoonstelling is een metaforische ecotone voor het lange proces van thuiskomen van de Molukse diaspora, gepresenteerd in het hart van de Amsterdamse grachtengordel: een plek die onlosmakelijk aan de gewelddadige exploitatie, vernietiging en onvrijwillige verplaatsing van natuur en gemeenschappen verbonden is.

De tentoonstelling is samengesteld door gastcurator Zippora Elders Tahalele. Net als de kunstenaars heeft ze Molukse wortels en richt ze zich in haar praktijk als curator onder andere op collectivisme en ecologisch herstel.

Tones of the Ecotone | Finn Maätita & Jerrold Saija

Galerie Fons Welters nodigt u graag uit om het werk van Soshiro Matsubara te komen bekijken!

De in Wenen gevestigde Japanse kunstenaar Soshiro Matsubara onderzoekt thema’s zoals de menselijke ervaring en de interactie tussen objecten en hun omgeving. Zijn sculpturen en objecten zullen worden tentoongesteld in een ruimte vullende installatie.

Amsterdam Art

100+

Inner Landscapes | Nuri Bilge Ceylan

Digital Deluge | Groepstentoonstelling

Ophelia’s Awakening | Selma Selman

Still Processing

Les Ruines de Paris | Marchand & Meffre

Father | Diana Markosian

New Works | Nina Beier

Chambers | Angela Heisch

Tones of the Ecotone | Finn Maätita & Jerrold Saija

Another Side of All in Your Shadow | Soshiro Matsubara

April

Amsterdam Art

100+

Inner Landscapes | Nuri Bilge Ceylan

Digital Deluge | Groepstentoonstelling

Ophelia’s Awakening | Selma Selman

Still Processing

Les Ruines de Paris | Marchand & Meffre

Father | Diana Markosian

New Works | Nina Beier

Chambers | Angela Heisch

Tones of the Ecotone | Finn Maätita & Jerrold Saija

Another Side of All in Your Shadow | Soshiro Matsubara

––

April