Waarom waarderen we mensen die zichzelf tot het uiterste drijven?

Een vrouw rent weg van het theater. Ze bepaalt een tempo, legt een afstand af, begint te zweten. Op zoek naar kennis, of een plek, of een idee. Stap voor stap voor stap. Dicht op de hielen van een gevoel. Voel je uitgenodigd haar te volgen, dit onbekende lichaam dat zich door de stad beweegt. 

Zoekt ze iets, of is ze aan het ontsnappen? Stevige kuiten, bonzende harten, dampende adem die de neusgaten verlaat. Het is hard werken.

_RUNNER_ is een performance over rennen en uitputting. Het onderzoekt het verband tussen de tegenstrijdige vreugdes, ellendes en mogelijkheden van zowel fysieke uitputting als uitputting als een sociaal-politieke staat. Wat voor soort nabijheid, intimiteit en genot kan er ontstaan door te luisteren naar een lichaam dat zich inspant? En waarom waarderen we mensen die zichzelf tot het uiterste drijven?

Shane Koppers

Frascati

RUNNER

Gavin-Viano

Donna Lugassy

Jan Baars

Yes-Girl is de nieuwe muziektheater performance van Gavin-Viano. Het is een duet met de Congolese performer Hope Landu.

Inhoudelijk gaat de performance over de politiek binnen een giftige relatie. Het duet wordt ondersteund door zowel live muziek als elektronische muziek van producers Donna Lugassy en Jan Baars. De live muziek wordt gespeeld door violiste Teddy Sicking. Teddy speelt elektronische vioolstukken op experimentele wijze. En de musici van de Amsterdamse Studenten Big Band tillen het geheel naar onvergetelijke hoogte. 

Duur: 30 min.
Speeltijden zijn te vinden op de website van De Parade: https://deparade.nl/programma/yes-girl/

Yes-Girl

Dertig jaar na Srebrenica: Tea Tupajić presenteert haar debuut Zwarte zomer.

"Wie wil weten wat Srebrenica was, wie wil weten wat oorlog is, wie Nederland iets beter wil begrijpen kan niet om dit boek van Tea Tupajić heen." Arnon Grunberg

De zomer van 1995 was een van de donkerste zomers in de Europese geschiedenis. Tijdens die bloedhete maanden werd het Nederlandse VN-vredesbataljon Dutchbat uitgezonden om de bevolking van Srebrenica te beschermen tijdens de Bosnische burgeroorlog. Toen Servische troepen de stad innamen, onderhandelden zij met Dutchbat over de overdracht van de mensen in de enclave onder het voorwendsel dat ze veilig zouden zijn.

In de dagen die volgden, werden bijna 8.400 Bosnische moslimmannen en -jongens vermoord door Bosnisch-Servische strijdkrachten. In 2004 werd deze gebeurtenis door het Internationaal Strafhof in Den Haag officieel als genocide erkend. Kofi Annan noemde het “de grootste misdaad op Europese bodem sinds de Tweede Wereldoorlog”.

De theater- en filmregisseur Tea Tupajić, geboren in Sarajevo en zelf overlevende van de oorlog, groeide op met beelden van Dutchbat en met talloze vragen: wie waren die jonge mannen en vrouwen? Waarom gingen ze naar een oorlog die niet de hunne was? En waarom vertrokken ze uiteindelijk?

In 2017 kwam Tea naar Nederland. Ze voerde persoonlijke, indringende gesprekken met tientallen Dutchbat-veteranen. Hun verhalen waren even eerlijk als moedig. Ook als de waarheid pijnlijk was, bleef ze luisteren. Uit deze ontmoetingen ontstond de voorstelling DARK NUMBERS bij Frascati Producties, en de film Darkness There and Nothing More, die op IDFA 2021 in première ging en werd genomineerd voor Beste Eerste Film en Beste Nederlandse Film.

Op deze avond presenteert Tea haar eerste boek: Zwarte zomer. Daarin weeft ze de verhalen van zes veteranen samen tot een poëtisch en aangrijpend koor waarin slachtoffers, daders en helden soms in elkaar overlopen. De avond wordt versterkt door de aanwezigheid van de veteranen zelf, die, mogelijk voor de laatste keer, hun eigen verhalen voorlezen. Journalist en schrijver Chris Keulemans reflecteert op hun woorden.

Tijdens de dertigste herdenking van de genocide in Srebrenica onderzoekt deze avond hoe kunst antwoorden kan geven op diepe, persoonlijke vragen waar juridische processen vaak geen ruimte voor bieden. Hoe draagt kunst bij aan het schrijven van geschiedenis?

Srebrenica is zonder twijfel een van de pijnpunten van de recente Nederlandse geschiedenis. In het licht van verleden en toekomst wordt deze avond gezocht naar lessen die herhaling kunnen voorkomen, in een tijd waarin niets meer vanzelfsprekend is.

Taal: Engels

Boeklancering: Zwarte zomer

We wonen een therapiesessie bij als geen ander, een die zich uitstrekt over 83 miljoen jaar. Afarin, een dinosaurus uit het oude Perzië, zit bij haar therapeut: de Vulkaan.

Dit is geen privégesprek, het is een gedeelde ervaring. Het publiek maakt deel uit van het helingsproces en worden uitgenodigd om te dansen, lachen, huilen en te herinneren naast Afarin. Ze kijken niet alleen toe — ze spreken, bewegen en ademen mee met de Vulkaan, die niet alleen naar Afarin luistert, maar naar iedereen in de ruimte.

Wat je gaat ervaren is een reis door onmogelijke landschappen van vervlogen tijden, dromen van plekken waar we leefden maar die nooit bestonden.

Deze herinneringen, vervaagd in de vlammen van de Vulkaan, worden een viering waar verleden en toekomst samensmelten. De Vulkaan draagt de diepste wonden van de aarde en leidt ons door emoties verbonden met een begraven verleden en de erfenis van zwart goud, Afarins moeder, de olie onder het oppervlak.

Samen creëren dinosaurus, Vulkaan en publiek een ruimte waar tijd vervaagt en heling een collectieve daad wordt. 

Duur: 50 min
Taal: Engels
Podiumpas niet geldig bij voorstellingen van Fringe

Fringe: My Therapist is A Volcano

Een vriend van een vriend sloeg een arm om me heen, ha, ik voel me onzeker, maar ik deed gewoon hahahaha.  

In alledaagse situaties worden onze grenzen vaak overschreden, waardoor we soms verlamd raken en niet weten hoe te reageren. HA onderzoekt de performativiteit van lachen als ontsnappingsmechanisme.  
   
Door theatrale opsmuk weg te nemen, benadrukt Jana Jacuka's solowerk de rauwe en essentiële elementen van performance en nodigt het publiek uit om deel te nemen aan de viscerale ervaring van extreme vocale oefeningen. HA is een onderzoek naar de stem als choreografisch instrument. In HA wordt de stem een verlengstuk van het lichaam. Ze gromt. Schreeuwt. Spreekt terwijl ze inademt en schakelt over op communicatie die verder gaat dan woorden.  
Ze komt met lege handen.  
Het is alleen de ruimte,  
zij en jij,  
en plotseling  
HA 

Duur: 50 min.  
Taal: Engels  
Podiumpas niet geldig bij voorstellingen van Fringe

Fringe: HA

Hoe ontwikkelt een klein meisje zich als seksueel geweld alles is wat ze kent?

Speeldata:
- zo 7 sep ’25, 20:00
- ma 8 sep ’25, 19:00
- di 9 sep ’25, 19:00
- wo 10 sep ’25, 21:00

Wat gebeurt er met een meisje als ze opgroeit in een gezin waar seksueel geweld de norm is? Is het gek dat zij later geen seks kan hebben met mannen, of haar eigen trauma seksualiseert? En wat is ‘generationeel trauma’?

Daddy’s little problem is een autobiografische solovoorstelling over huiselijk en seksueel geweld en hoe dat zijn sporen nalaat bij de kinderen die er getuigen van waren. Huiselijk geweld en het bespreken ervan is één ding maar de nasleep ervan wordt vaak vergeten.

Met behulp van visual storytelling neemt Priscilla je mee terug naar haar jeugd. Stap in de kleurrijke binnenwereld van een kind en wordt de toeschouwer van het seksuele geweld dat de vrouwen binnen haar familie generaties lang is aangedaan.

Duur: 30 min.
Taal: Nederlands
Podiumpas niet geldig bij voorstellingen van Fringe

Fringe: Daddy's little problem

Als ik 100 jaar geleden was geboren, was ik geen drummer geweest. Het was simpelweg niet “normaal”: een vrouwelijke drummer in fascistisch Italië. Onvoorstelbaar.

Deze gedachte intrigeert. Wat had ik kunnen zijn in een ander leven? En wat kan ik nog steeds worden, gevormd door een toekomst die ik me niet kan voorstellen? Vanuit die nieuwsgierigheid gebruikt Agnese Valmaggia het drumstel als lens om de onzichtbare regels te onderzoeken die ons vormen. Mindsets en stereotypen zijn veranderd, maar vanuit het perspectief van een toekomstige samenleving: hoe ver moeten we nog gaan?  
 
Wat vinden we nu “normaal” dat over 100 jaar misschien heel vreemd zal lijken? I Never Lie is een soloperformance waarin muziek, beeld en verhaal samenkomen om vanzelfsprekendheden in ons dagelijks leven in vraag te stellen. Het drumstel is het kloppend hart, omringd door triggers, electronics, samples en immersive visuals. Allemaal live aangestuurd. 

Duur: 45 min.
Taal: Engels
Podiumpas niet geldig bij voorstellingen van Fringe

Fringe: I Never Lie

Twee performers onderzoeken queer fluïditeit, genot en transformatie door middel van verhaal, geluid en beweging.

Geïnspireerd door queertheoretici zoals Sara Ahmed, Paul B. Preciado en Jack Halberstam, onderzoekt big small otherwise het concept van 'vloeibaarheid' binnen de wereld van performance.

In het stuk bieden Rita Bifulco en Isadora Tomasi een ruimte voor rouw, voor het koesteren van elkaars verhalen, voor het vasthouden aan onopgeloste situaties en gevoelens. De performers delen zowel intieme als fictieve verhalen en gebruiken de kracht van verbeelding om genot te verkennen. Ze verweven tekst, ontbonden choreografieën, livemuziek, dj-sets en transformeren in een veelheid aan personages.

De performers nodigen het publiek uit om mee te gaan op een ontdekkingsreis, op zoek naar manieren om de patriarchale blik te confronteren en de politiek van genot te vinden in het uiten, herinterpreteren en presenteren van hun identiteit.

Duur: 60 min.
Taal: Engels
Podiumpas niet geldig bij voorstellingen van Fringe

Fringe: big small otherwise

Between Heart and Hole is a queer dance solo that explores what porn does not show: the failure, the humor, and the messy search for connection.

Through movement, projected pornographic images, and spoken text, the piece uses a post-pornographic lens to question how we see bodies, power, and desire, with the body becoming both protest and poetry. And central to that? The anus, not as a shock element, but as a place of vulnerability, humor, and honesty.

This solo carefully unravels the defenses we build around love and intimacy. It offers a space to feel, to witness, and perhaps to rethink what it means to be seen.  

Between Heart and Hole is an invitation to not only question porn, but also how we love and protect ourselves. It gently invites the audience to allow discomfort and to recognize themselves in it.  

Language: English
Podium pass not valid for Fringe performances

Fringe: Between Heart and Hole

Een microkosmos bevrucht zichzelf met geest-bloed. Bij gebrek aan menselijke interactie faciliteert de Cypriotische bufferzone het nieuwe leven te regenereren.

In zijn solovoorstelling verkent Elias Klark een visie op de post-apocalyptische vergeten zone van zijn thuisland door middel van een audiovisuele synthese. Een anamorfe schaduw verbeeldt de dans van een behekst en verlaten gebied door een eeuwigdurende wapenstilstand tussen Noord en Zuid.

The New Buffer Zone is een poging tot zelfverzoening, gemarkeerd door verlangens, die de scheiding overstijgt, de doorgaande beweging van sensualiteit creëert een eindeloos ritmisch organisme in een progressieve evolutie.

Duur: 30 min.
Podiumpas niet geldig bij voorstellingen van Fringe

Fringe: The New Buffer Zone

Disambiguation onderzoekt de ondoordringbaarheid van sensuele drift en de zintuiglijke overload van het nachtleven in zijn meest verleidelijke, raadselachtige, en schaduwrijke vorm.

Choreograaf en danser Elisa Zuppini creëert in Disambiguation een systeem waarin de menselijke blik samensmelt met onmenselijke aanwezigheid. Zestien dansen vormen een pulserende structuur waarin de performers het publiek naderen en zich vervolgens weer uit hun blikveld terugtrekken.

De performers verkennen een slapeloos raamwerk waarin het 'post-clubben' centraal staat. Ze onderzoeken de stimulerende effecten en gevolgen van het nachtleven en bewegen zich in een dissociatieve staat van depersonalisatie. Door het persoonlijke oordeel aan de kant te schuiven ontstaat ruimte voor de grilligheid van het bestaan. Door deze stroperige tussenruimtes te bewonen, onderzoeken de performers allerlei gevoeligheden. Ondertussen bewegen ze zich in een staat van voortdurende overgang, waar grenzen vervagen en transformatie plaatsvindt. 

Begeleid door gedeconstrueerde melodieën en industriële ritmes, ontstaat door de verleidelijke, hypnotische aanwezigheid van het ensemble een spookachtige gotische tendens. Levend in een wereld die zichzelf op chaotische wijze probeert te begrijpen, toont Disambiguation uiteindelijk een collectieve autonomie. 

Duur: 40 min.

🪩 Party

🏀 Active

🎨 Cultural

Disambiguation

Adam

Maggie

Christie

Eric

Anna

Standard

guestList

Frascati is een toonaangevend theater en productiehuis in het hart van Amsterdam waar theater maken, vertonen en verbinden onlosmakelijk met elkaar zijn verweven. Frascati is een ontmoetingsplek voor liefhebbers, makers, denkers en vernieuwers en beschikt over vier zalen in de Nes waar jaarlijks meer dan 500 (inter)nationale voorstellingen te zien zijn.

Ons productiehuis geeft alle ruimte aan jonge, getalenteerde makers in hun ontwikkeling tot zelfstandige podiumkunstenaars. Frascati-makers zijn niet onder één noemer te vangen; ze werken multidisciplinair, vaak internationaal, zoeken cross-overs, zijn volstrekt eigenzinnig en bevragen de wereld. Jaarlijks realiseren we als grootste productiehuis van Nederland circa dertig (co)producties.

Frascati gaat uit van de kunst en de kunstenaar, én stelt de grootstedelijke dynamiek in huis centraal. Zowel binnen het productiehuis als bij het presenteren én in de contextprogrammering gaan we expliciet op zoek naar maatschappelijke thema’s en leggen we verbanden tussen theater en de wereld. Hierbij zijn de vier stedelijke ankerpunten: de stad als podium (locatietheater), de stad als co-creator (een tafel van maatschappelijke partners), stedelijke diversiteit (met vier Amsterdamse partners) en de internationale stad (o.a. via performatieve dans).