Farid Sheek

Hoe dans je als je niet mag dansen? In Iran is dansen officieel verboden. Sinds de Islamitische Revolutie hebben alle dansgezelschappen er hun deuren moeten sluiten. Veel dansers en choreografen zijn naar het buitenland gevlucht. Degenen die er nog wonen, moeten vindingrijk zijn. Hoe houden zij deze kunstvorm levend? 

Genomineerd voor de Mime/Performance prijs

Theatermaker Nastaran Razawi Khorasani presenteert de performance This is not a dance over censuur. Wat mag gezien worden en wat niet? Terwijl muziek en belichting elkaar steeds verder opzwepen, probeert ze haar dansende lichaam te beteugelen.  

Tijdens de voorstelling geeft Nastaran het podium aan stemmen van choreografen en dansers die wonen in Iran en de diaspora. Hoe gaan zij om met het dansverbod? Hoe beoefenen zij hun beroep, welk gevaar lopen zij, voor welke vrijheden strijden zij? This is not a dance is een ode aan het lichaam dat wil bewegen. Een eerbetoon aan de kunst die gemaakt móet worden, in welke vorm dan ook.  

Taal  
In de voorstelling wordt Farsi gesproken. Er is Nederlandse, Engelse en Farsi boventiteling. Een gedeelte van de interviews is niet te horen, maar alleen met boventiteling te lezen.  
  
Let op  
In This is not a dance wordt gebruikgemaakt van stroboscopische lichteffecten.  

This is not a dance is een opmerkelijke, paradoxale ode aan het dansende lichaam.

“Veelbetekenend is de manier waarop haar lichaam in al haar werk centraal staat. In welke context dan ook, van podium tot buitenlocatie tot televisie, trekt zij de aandacht en laat het publiek of kijker niet meer los en blijft haar werk op het netvlies gebrand.” Adviescommissie Gieskes-Strijbis Podiumprijs 2023

"This is not a dance verbeeldt goed wat censuur doet met een mensenleven. Op zoek blijven naar verbinding is de enige optie.” Parool

“This is not a dance dwingt je om stil te staan bij de funderingen van dans, in definitie en effect. Nastaran Razawi Khorasani levert een krachtige, aangrijpende voorstelling af die nog lang blijft nazinderen.”  Theaterkrant

Performances

Theater

Culture

Cultural

🎨 Cultural

🪩 Party

Theater Bellevue

Theater Rotterdam

This is not a dance

Jason Winter

JAH! van choreograaf Dalton Jansen is een ode aan de zwarte man in een westerse wereld en een viering van vaderschap. Vijf performers zoeken naar hun identiteit en verhoudingen tot elkaar. Hoe blijf je hoopvol in een omgeving die niet accepteert dat mensen van kleur dezelfde rechten hebben? Wat betekent het om vader en zoon te zijn? Welke trauma's geef je door en welke laat je los?

Dalton Jansen inspireerde de voorstelling op het verhaal van zijn eigen vader, die als jonge Curaçaose immigrant in de jaren negentig naar Nederland kwam en vanuit het gedachtengoed van de Rastafari zijn zoon opvoedde.

Met de voorstelling hoopt Dalton stereotyperingen te ontmantelen: Rastafari zijn betekent meer dan alleen dreadlocks, cannabis en reggae. Het is een levensstijl van vrede, liefde en harmonie. Rasta’s voelen zich sterker verbonden met de natuur, de aarde, de community en het spirituele. Wat kunnen we daarvan leren in deze tijd waarin polarisatie en individualisme hoogtij vieren?

Theater Kikker

JAH!

In Iran is dansen officieel verboden. Sinds de Islamitische Revolutie hebben alle dansgezelschappen er hun deuren moeten sluiten. Veel dansers en choreografen zijn naar het buitenland gevlucht. Degenen die er nog wonen, moeten vindingrijk zijn. Hoe houden zij deze kunstvorm levend? Theatermaker Nastaran Razawi Khorasani presenteert de dansperformance This is not a dance over censuur. Wat mag gezien worden en wat niet? Terwijl muziek en belichting elkaar steeds verder opzwepen, probeert ze haar dansende lichaam te beteugelen.

Tijdens de voorstelling geeft Nastaran het podium aan stemmen van choreografen en dansers die wonen in Iran en de diaspora. Hoe gaan zij om met het dansverbod? Hoe beoefenen zij hun beroep, welk gevaar lopen zij, voor welke vrijheden strijden zij? This is not a dance is een eerbetoon aan het lichaam dat wil bewegen. Een eerbetoon aan de kunst die gemaakt móet worden, in welke vorm dan ook.

In de pers
“This is not a dance is een opmerkelijke, paradoxale ode aan het dansende lichaam” - ★★★★ NRC

“This is not a dance dwingt je om stil te staan bij de funderingen van dans, in definitie en effect. Nastaran Razawi Khorasani levert een krachtige, aangrijpende voorstelling af die nog lang blijft nazinderen.” - Theaterkrant - Keuze van de Criticus

Over de maker
Nastaran Razawi Khorasani is afgestudeerd aan de Toneelacademie Maastricht. In 2014 won ze de Gouden Krekel voor de meest indrukwekkende podiumprestatie. In 2020 werd ze genomineerd voor de Prijs van de Nederlandse Dansdagen Jong Publiek. Haar voorstelling Songs for no one ontving tweemaal de BNG Bank Theaterprijs (2020 en 2021) en werd geselecteerd voor Het TheaterFestival Vlaanderen 2022 en Theater der Welt in Frankfurt-Offenbach 2023. In 2023 werd ze genomineerd voor de Gieskes-Strijbis Podiumprijs. Samen met Davy Pieters is ze onderdeel van het makersduo Kobe, dat performances en documentaires ontwikkelt voor de meest uiteenlopende contexten. Meer info www.nastaran.nl

Grand Theatre Groningen

JAH! van choreograaf Dalton Jansen is een krachtige ode aan de zwarte man in een westerse wereld en een diepgaande viering van vaderschap. Zes performers bewegen zich door collectieve trauma's op zoek naar innerlijke vrijheid. Welke trauma's draag je over en welke laat je los? En hoe wordt dit van generatie op generatie overgedragen?

Geïnspireerd door persoonlijke ervaringen, historische gebeurtenissen en de diepgaande klanken en woorden van Rastafari boodschappers als Alpha Blondy, Bob Marley en Sizzla, hoopt Jansen met JAH! stereotypen te ontmantelen: van de Rasta's, dreadlocks, de zwarte man en de zwarte vader. 

JAH! viert de kracht van muziek, taal en dans en legt intergenerationele trauma's bloot. Het bevraagt de begrippen love, unity en peace in de huidige tijd, terwijl het diep ingaat op de vader-zoon relatie. In een tijd van polarisatie en individualisme viert JAH! de bevrijdende werking van verbondenheid en verzet.

Frascati

Theater Rotterdam presents Dalton Jansen in JAH! at Frascati, Amsterdam.

--

Event source:
https://www.frascatitheater.nl/nl/mijntheater/reserveer

Jazz

In Iran is dansen officieel verboden. Sinds de Islamitische Revolutie hebben alle dansgezelschappen er hun deuren moeten sluiten. Veel dansers en choreografen zijn naar het buitenland gevlucht. Degenen die er nog wonen, moeten vindingrijk zijn. Hoe houden zij deze kunstvorm levend?

Theatermaker Nastaran Razawi Khorasani presenteert de dansperformance This is not a dance over censuur. Wat mag gezien worden en wat niet? Terwijl muziek en belichting elkaar steeds verder opzwepen, probeert ze haar dansende lichaam te beteugelen. 

Tijdens de voorstelling geeft Nastaran het podium aan stemmen van choreografen en dansers die wonen in Iran en de diaspora. Hoe gaan zij om met het dansverbod? Hoe beoefenen zij hun beroep, welk gevaar lopen zij, voor welke vrijheden strijden zij? This is not a dance is een eerbetoon aan het lichaam dat wil bewegen. Een eerbetoon aan de kunst die gemaakt móet worden, in welke vorm dan ook.

فارسی (tekst in Farsi): https://www.frascatitheater.nl/cms_files/File/This is not a dance_PR tekst_Farsi.pdf

--

Event source:
https://www.frascatitheater.nl/nl/agenda/1896/nastaran-razawi-khorasani-theater-rotterdam-i-s-m-de-coproducers/this-is-not-a-dance

Nastaran Razawi Khorasani in samenwerking met Theater Rotterdam en De Coproducers presenteren This is not a dance in Frascati, Amsterdam.

--

Event source:
https://www.frascatitheater.nl/nl/mijntheater/reserveer

JAH! van choreograaf Dalton Jansen is een ode aan de zwarte man in een westerse wereld en een viering van vaderschap.

Hoe blijf je hoopvol in een omgeving die niet accepteert dat mensen van kleur dezelfde rechten hebben? Vijf performers zoeken naar hun identiteit en verhoudingen tot elkaar. Wat betekent het om vader en zoon te zijn? Welke trauma's geef je door en welke laat je los? Hoe vorm je je eigen visie en waarden als zoon met een vader die opgegroeid is in een complexe wereld waarin hij niet volledig zichzelf kon zijn?  
Dalton Jansen inspireerde de voorstelling op het verhaal van zijn eigen vader, die als jonge Curaçaose immigrant in de jaren negentig naar Nederland kwam en vanuit het gedachtengoed van de Rastafari zijn zoon opvoedde.  

Met de voorstelling hoopt Jansen stereotyperingen te ontmantelen: Rastafari zijn betekent meer dan alleen dreadlocks, cannabis en reggae. Het is een levensstijl van vrede, liefde en harmonie. Rasta’s voelen zich sterker verbonden met de natuur, de aarde, de community en het spirituele. Wat kunnen we daarvan leren in deze tijd waarin polarisatie en individualisme hoogtij vieren?

NatLab

NORMAAL

Maarten van Hinte

Wat betekent het om vader en zoon te zijn? Welke trauma's geef 
je door en welke laat je los? Vijf performers zoeken naar hun identiteit en de verhoudingen tot elkaar. Dalton Jansen inspireerde de voorstelling op het verhaal van zijn eigen vader, die als jonge Curaçaose immigrant in de jaren 90 naar Nederland kwam en vanuit het gedachtengoed van de Rastafari zijn zoon opvoedde.

Met de voorstelling hoopt Jansen stereotyperingen te ontmantelen: Rastafari zijn betekent meer dan alleen dreadlocks, cannabis en reggae. Het is een levensstijl van vrede, liefde en harmonie. Rasta’s voelen zich sterker verbonden met de natuur, de aarde, de community en het spirituele. Wat kunnen we daarvan leren in een tijd van polarisatie en individualisme?

--

Event source:
https://www.theateraanhetvrijthof.nl/voorstellingen/dans/jah-theater-rotterdam-dalton-jansen

Family friendly

Theater aan het Vrijthof

Adam

Maggie

Christie

Eric

Anna

Standard

Wij zijn Theater Rotterdam. Wij maken en tonen grenzeloos theater, en geven nieuwe makers de ruimte om zich te ontwikkelen. Door licht te schijnen op ieders verhaal, brengen wij mensen dichter tot elkaar.  

Theater Rotterdam

222

288

This is not a dance

JAH!

This is not a dance

JAH!

JAH!

JAH!

This is not a dance

This is not a dance

JAH!

JAH!