In hun broekzak vinden Bram en Karlijn een klein lapje stof, dat bij elke uitvouw groter wordt. Zo groot dat je er zelfs in kan verdwijnen. Met die lap vullen ze de hele ruimte. Van plat naar bol en van leeg naar vol. Soms voel je je zo superklein en even later juist weer heel erg groot. Na afloop, als alle handjes jeuken en alle voetjes trappelen, mogen de kindjes meespelen op de vloer. Want samen spelen en je verwonderen, dat is toch het allerleukste dat er bestaat? Ook voor volwassenen is het mooi om te zien hoe met heel simpele middelen de verbeelding kan worden geprikkeld. Over de makers -------------- Maker Bram van Helden vindt in hele gewone dingen een bron van verwondering over het leven. Dat sluit goed aan bij de belevingswereld van peuters en hun ouders. Voor Karlijn Hamer zijn dreumesen en peuters de gedroomde toeschouwers: ‘Ze kijken met hun lichaam, en alles heeft de potentie om door hen tot theater te worden opgetild.’