In de ABN AMRO Kunstruimte deelt ABN AMRO hun collectie in wisselende presentaties met een breed publiek, bieden ze een platform aan nieuwe ontwikkelingen in de kunst en geven op de Zuidas een podium aan kunstenaars. Momenteel zie je hier de collectiepresentatie Digital Deluge en de ABN AMRO Kunstprijstentoonstelling Ophelia’s Awakening, met werk van de huidige winnaar Selma Selman. Beide tentoonstellingen zijn tot 23 oktober 2025 te zien.

Digitale kunst associeer je al snel met software, beeldschermen en internet. Maar Digital Deluge toont juist de verrassende diversiteit en ontwikkeling van deze kunststroming. Sommige kunstenaars vieren met hun werk de eindeloze mogelijkheden die de digitalisering heeft voortgebracht, andere onderzoeken juist de gevolgen daarvan op de samenleving. De titel van de tentoonstelling, naar een werk van Noor Nuyten, refereert aan de onophoudelijke stroom digitale informatie, die onze blik op de wereld voorgoed heeft veranderd.

De tentoonstelling neemt het werk van Peter Struycken als uitgangspunt. Als ‘vader van de digitale kunst’ in Nederland was hij een van de eerste kunstenaars die vanaf eind jaren zestig de computer gebruikten voor hun werk. In de jaren negentig, tijdens de opkomst van het internet, kwam die digitale kunst in een stroomversnelling. Jan Robert Leegte, Rafaël Rozendaal, Constant Dullaart en Harm van den Dorpel zijn pioniers op het gebied van de internetkunst en voor hen is het digitale niet alleen een medium, maar ook een onderwerp. Zo ziet Rozendaal abstracte patronen in de interfaces van websites en van de screenshots daarvan laat hij wandkleden weven. Leegte zet de informatiestroom die het internet genereert om in meditatieve beelden, terwijl Dullaart zich juist als een soort digitale archeoloog op de geschiedenis en de impact van het medium richt. Dat de kunstenaar zichzelf met algoritmes op den duur buiten spel kan zetten laat Van den Dorpel onder meer zien in NFT’s, waarvan de uitkomst ook voor hemzelf verrassend blijft.

Ook Sarah Księska en Jen Liu richten zich op de digitale wereld en waar deze toe leidt. De delicate schilderingen van Księska ontstonden als schetsen op het scherm; door de gladde aluminium ondergrond geven ze de indruk van een ongrijpbare tussenwereld. Liu verbeeldt op cartooneske wijze hoe we tussen schermen en computers verstrikt raken. Dat kunst uit dit digitale tijdperk niet per definitie virtueel is, blijkt onder meer uit het werk van Noor Nuyten en Saskia Noor van Imhoff. Voor Van Imhoff is het digitaliseren van geluidsgolven een archiveringsmethode, waarmee ze tegelijkertijd een raadselachtig beeld oproept. Nuyten daarentegen visualiseert onze relatie met digitale apparaten door de energiegolven van onze aanraking om te zetten in een esthetische sculptuur.

Deze tentoonstelling is niet open voor publiek op 21, 24 & 25 mei tijdens de Amsterdam Art Week.

Shane Koppers

Amsterdam Art

Digital Deluge

Selma Selman is de winnaar van de twaalfde ABN AMRO Kunstprijs, een prijs voor vrouwelijk talent in Nederland. Selman (1991) is kunstenaar en activist. Afkomstig uit een familie van schroothandelaren kent ze de noodzaak van recyclen van huis uit. Die wetenschap vormt de kern van haar multidisciplinaire oeuvre. Selman omschreef zichzelf eens als ‘de gevaarlijkste vrouw ter wereld’. In luidruchtige performances sloopt ze auto’s en computers, soms met een bijl. Maar ‘de gevaarlijkste vrouw ter wereld’ is ook een verwijzing naar de vooroordelen ten aanzien van mensen uit de Roma-gemeenschap, zoals Selman zelf. Ze groeide op in die gemeenschap ten tijde van en na de Bosnische burgeroorlog. In haar werk vormen haar persoonlijke ervaringen een belangrijk uitgangspunt. Stereotiepe genderpatronen en discriminatie zijn daarin terugkerende onderwerpen. Juist door die persoonlijke ervaringen in haar kunst te verwerken zet ze aan tot reflectie op de machtsstructuren in onze samenleving.

In Ophelia’s Awakening richt Selman zich ‒ in een nieuwe serie Paintings on Metal ‒ op de kracht van de vrouw. In tegenstelling tot de melancholische figuur uit Shakespeares toneelstuk Hamlet is Selmans Ophelia een uitdagende vrouw die weet wat ze waard is en haar zelfstandigheid terugeist. Met zelfportretten op motorkappen werpt Selman traditionele ideeën over vrouwelijkheid en kwetsbaarheid omver. Tegelijkertijd transformeert ze het nagenoeg waardeloze schroot in onverwacht sensitieve, surrealistische en waardevolle objecten.

In geschilderde teksten richt Selman zich tot een fictief personage, dat ze opvoert in haar lopende serie Letters to Omer. Hierin stelt ze kwesties over discriminatie, seksualiteit en rolpatronen aan de kaak. ‘DEAR OMER / TAKING RISKS IS MY SAFE ZONE’ staat er bijvoorbeeld te lezen op een van de motorkappen. Via deze krachtige en soms intieme verklaringen wil Selman vrouwen, en Roma-vrouwen in het bijzonder, een prominente plaats geven in de kunst en de literatuur.

ABN AMRO Kunstprijs
In het kader van de ABN AMRO Kunstprijs is het Stedelijk Museum Amsterdam een tweede tentoonstelling met werk van Selma Selman te zien, getiteld Sleeping Guards, van 30 januari tot 21 april 2025.

Ophelia’s Awakening | Selma Selman

Boris Acket

Vanaf 7 februari is Still Processing te zien bij Nxt Museum. Deze nieuwe groepstentoonstelling die loopt tot 5 oktober 2025 is gecureerd door Bogomir Doringer. De tentoonstelling toont werk van visionaire kunstenaars, waaronder Boris Acket, Gabey Tjon a Tham, Lumus Instruments en Rosa Menkman, evenals drie in opdracht gemaakte kunstwerken van Balfua, Children of the Light en Geoffrey Lillemon. In Still Processing verkennen deze kunstenaars de fascinerende en complexe relatie tussen mens en machine.

Still Processing nodigt bezoekers uit om na te denken over de invloed van technologie op onze waarneming – hoe het onze kijk op de wereld vormt, vervormt en soms zelfs verstoort. De tentoonstelling duikt in de voortdurende interactie tussen menselijke cognitie en digitale technologie, en roept bezoekers op om deze complexe dynamiek te verkennen.

Aan de ene kant onderzoekt Still Processing hoe technologie beelden creëert en manipuleert – van de vervaging van kleuren in digitale media tot de opkomst van AI-gegenereerde visuals. Aan de andere kant richt de tentoonstelling zich op de manier waarop het menselijke brein licht en geluid verwerkt, en onderzoekt het verschil tussen wat werkelijk wordt waargenomen en wat verloren gaat in de interpretatie.

Getoonde werken
De tentoonstelling presenteert een diverse groep kunstenaars die het snijvlak van technologie, perceptie en artistieke expressie verkennen.

- Rosa Menkman richt zich op cruciale momenten in de ontwikkeling van beeldverwerking en de compromissen die ontstaan bij technologische transities. De zeven getoonde werken — van haar bekende The Collapse of PAL tot recente werken zoals IM/POSSIBLE RAINBOWS — leggen de basis voor de tentoonstelling en nodigen uit tot een diepgaande reflectie op visuele transformatie.
- Children of the Light presenteert ALL-TOGETHER-NOW, een immersieve installatie geïnspireerd op de allereerste foto van een zwart gat. Vijf zwevende lichtcirkels creëren een hypnotiserende, haast buitenaardse ervaring die perceptie uitdaagt en ruimtelijk bewustzijn herdefinieert.
- Geoffrey Lillemon transformeert het podium in een digitale droomwereld met Simulation in Blue, waarin CGI en AI-gestuurde muzikanten zich in een chaotisch ritme bewegen. Door een combinatie van holografie uit de jaren ’80, ballroom-esthetiek en moderne beeldverwerking dompelt dit werk het publiek onder in een surrealistisch spektakel: Cinderella Jazz.
- Boris Acket verkent de perceptie van tijd en een alternatieve staat van zijn in de grootschalige installatie Duration. De ruimtevullende sculptuur wordt tot leven gebracht door een op maat gemaakt ‘echosysteem’ dat audio-input deconstrueert tot patronen en deze laat samenspelen met licht, waardoor een dynamische ruimtelijke ervaring ontstaat. 
- Lumus Instruments en Gabey Tjon a Tham presenteren samenhangende werken die beweging en zintuiglijke transformatie onderzoeken. Red Horizon (Gabey Tjon a Tham) bestaat uit 15 kinetische pendulums die dynamische patronen creëren, geïnspireerd op zwermgedrag. Tegelijkertijd vertaalt Polynode XI (Lumus Instruments) licht en geluid naar een steeds veranderende zintuiglijke ervaring. Samen reflecteren deze werken op de vloeibare relatie tussen mens en technologie.
- In de Nxt Stage, presenteert Balfua — een Berlijnse kunstenaar die onlangs samenwerkte met Björk in Centre Pompidou — The_ Slollaleia. Dit werk toont een fantasiewereld bevolkt door unieke personages die zowel met conventionele als digitale tools zijn gevormd. Hun kameleontische aard transformeert in surrealistische, onverwachte vormen en herdefinieert artistieke expressie.

Still Processing biedt een unieke kans om de kruising tussen kunst, technologie en menselijke waarneming te ervaren. De tentoonstelling is te zien van 7 februari t/m 5 oktober 2025 in Nxt Museum in Amsterdam. Tickets zijn nu verkrijgbaar via nxtmuseum.com

Vroeg boeken wordt aanbevolen voor deze prikkelende en inspirerende ervaring.

Voor meer informatie, bezoek nxtmuseum.com

Still Processing

Water Views brengt de perspectieven van kunstenaars en onderzoekers over het thema water samen door middel van trans disciplinaire uitwisseling. In een tentoonstelling en een reeks dialogen worden verschillende benaderingen van water verkend, van de koloniale handelsroutes tot de ecologische impact van ons veranderende klimaat, en van oud tot nieuw aquatisch denken.

De volgende kunstenaars zijn uitgenodigd om aan dit project deel te nemen: Valerie van Leersum, Tanja Engelberts, Suzette Bousema, Huniti Goldox en Jana Romanova.

Tentoonstelling tekst
We worden omringd door water. Van oceanen, zeeën en rivieren tot kraanwater in onze huizen. Maar zelfs in waterland Nederland is er gebrek aan schoon drinkwater. Extreme wateroverlast of juist droogte over de hele wereld doen ons de kracht en afhankelijkheid van water opnieuw beseffen. Water is de gever en nemer van ons bestaan. Hoe ervaren we water en wat laten beelden van water ons zien?

Als een kracht van de natuur proberen we het water te beheersen en aan onze behoeften aan te passen, maar we worden ook overweldigd door de ongrijpbare aard van water die ons zuiverende en poëtische ervaringen biedt die verband houden met religie, spiritualiteit en transcendentie. Met zijn transparante aard spiegelt water onszelf en onze eigen handelingen.

Water Views | Valerie van Leersum, Tanja Engelberts, Suzette Bousema, Huniti Goldox & Jana Romanova

Dit is de eerste tijdelijke tentoonstelling in De Nieuwe Schatkamer sinds de heropening van DNB. Ooit hermetisch gesloten, maar nu een publieke plek.  Deze tentoonstelling biedt een overzicht van de nieuwste aanwinsten van De Nederlandsche Bank. Werken van beginnende kunstenaars, waaronder Christine Moldricks, Maze de Boer, Tanja Engelberts, Bobbi Essers en Emma van der Put. Je kan deze tentoonstelling zelfstandig bezoeken.

Credits: Emma van der Put, Dweller (2015). Collectie De Nederlandsche Bank

Deze tentoonstelling is te zien vanaf 14 april.

A tree is one thing, a stone is another: aankopen De Nederlandsche Bank 2020-24

Ter gelegenheid van 80 jaar vrijheid nodigt het Amsterdam Museum het kunstenaarsduo Sander Breure en Witte van Hulzen uit om een tentoonstelling met nieuw werk te maken, met als vertrekpunt het oorlogsverleden van Huis Willet-Holthuysen. Voor deze tentoonstelling doken Breure en Van Hulzen in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog en de rol die het monumentale grachtenpand daarin speelde. Ook maakten ze gebruik van de collectie van het Amsterdam Museum.

Friede auf Erden

Tracey Emin

Banksy

Damien Hirst

Bridget Riley

James Rosenquist

Deelnemer: The Merchant House

Open: vrijdag 13:00—18:00, zaterdag 13:00—18:00

Admission: Free admission



Samengesteld door Marsha Plotnitsky, oprichter en artistiek directeur van TMH, en Anastasia Nefedova, internationaal curator gevestigd in Amsterdam.

Ter gelegenheid van de viering van het 750-jarig bestaan van de stad Amsterdam en het tweede decennium van het bestaan van The Merchant House (TMH), dat is gewijd aan kunst in de stad, presenteren we Collecting I: Bridges. Deze tentoonstelling verkent de transformatieve eigenschappen van het verzamelen van kunst als een gesprek met een open einde tussen verzamelaars, kunstenaars, kunstwerken, galerieën, kunstprofessionals en het publiek.

Centraal staan werken van Tracey Emin, Barbara Hepworth, Banksy, Damien Hirst, Julian Opie, Bridget Riley, James Rosenquist, Margret Wibmer en de kunstenaars van TMH uit de verzameling van Christopher Springham FRSA, verzamelaar en duurzaamheidsondernemer woonachtig in Londen en Amsterdam.

De verzameling van Christopher Springham FRSA, aangemerkt als een ‘Belangrijke Britse Verzameling’ door Sotheby’s, omvat Amerikaanse pop art en abstracte kunst uit de jaren 80 en 90, Young British Artists (YBAs) en hedendaagse en nieuwe media kunstenaars met een sterke aanwezigheid in Amsterdam en Londen, waaronder: Tracey Emin, Brian Eno, Banksy, André de Jong, Elisabeth Frink, Barbara Hepworth, Damien Hirst, Mary Sue, Joan Miró, Robert Motherwell, Julian Opie, Bridget Riley, James Rosenquist, Frank Stella, Elsa Tomkowiak, Camille Walala, Ai Weiwei en Margret Wibmer. Sinds 2024 wordt de verzameling van Springham virtueel tentoongesteld in The Bridge Gallery: www.kunstmatrix.com/en/the-bridge-gallery



‘Deze tentoonstelling vraagt aandacht voor de belangrijke rol die we allemaal kunnen spelen – door kunst te steunen en te bewaren. Een prachtige gelegenheid om het werk van de kunstenaars van TMH te zien naast de werken die met zoveel passie zijn uitgekozen door Christopher Springham.’ —Marsha Plotnitsky, oprichter en artistiek directeur van TMH

Collecting I: Bridges

Tijdens Amsterdam Art Week 2025 opent Liquid Body van Pamela Rosenkranz in het Stedelijk Museum. Van 21 mei tot en met 24 augustus 2025 presenteert het Stedelijk Liquid Body, de eerste solotentoonstelling in Nederland van de Zwitserse kunstenaar Pamela Rosenkranz. Rosenkranz is bekend om haar meeslepende installaties die de zintuigen prikkelen en de veranderende relatie tussen mens, natuur en technologie diepgaand verkennen.

Rosenkranz onderzoekt in haar werk hoe zowel biochemische processen als maatschappelijke invloeden onze beleving van de wereld vormen. Ze combineert synthetische en organische materialen—zoals polymeren, LED-licht en industrieel plastic— en creëert daarmee omgevingen die onze blik op de realiteit opschudden. In haar installaties vervaagt de grens tussen wat natuurlijk is en wat door de mens is gemaakt. Zo onderzoekt de kunstenaar hoe moderne technologie en evolutie ons denken en voelen beïnvloeden – van hoe we emoties ervaren tot hoe we onszelf en anderen zien.

Liquid Body | Pamela Rosenkranz

Iona Stichting toont de sculptuur The Portal van Germaine Kruip tijdens de Amsterdam Art Week. Op donderdag 22 mei zal zij haar werk toelichten tijdens een Artist Talk.

Sinds 2017 maakt Germaine Kruip wat zij noemt “sonische sculpturen” in samenwerking met de gerenommeerde instrumentenbouwer Thein Brass in Duitsland. Deze stukken zijn gemaakt van een speciale metaallegering en zijn sculpturen op zich, maar kunnen ook bespeeld worden als instrumenten en nodigen mensen uit tot interactie en verkenning.

Portal Brass Line, een geometrisch gepolijst koperen frame, functioneert zowel als een instrument als een architecturale doorgang: een poort naar een uitgebreid waarnemingsveld. Bezoekers kunnen deze overgangsruimte “binnengaan” en het werk “bespelen” met een hamer, waardoor een bijna tastbare auditieve omgeving ontstaat. Het ruimtelijke geluid resoneert door het lichaam en de geest van degenen die passeren en activeert zachtjes een breder sensorium.

Net als in Kruips oeuvre in het algemeen, geeft Portal Brass Line de toeschouwer de macht – zowel over de creatie als over de interpretatie. Het herinnert je eraan dat kunst meer kan zijn dan alleen iets om naar te kijken; het kan iets worden om mee te leven, je mee bezig te houden en zelfs door te groeien.

The Portal | Germaine Kruip

De Oude Kerk presenteert To Breathe – Mokum, een grootschalige, site-specifieke installatie van Kimsooja, een van de toonaangevende kunstenaars van deze tijd. De tentoonstelling viert de rijke migratiegeschiedenis van Amsterdam en zal openen tijdens Amsterdam Art Week 2025.

Kimsooja transformeert het zonlicht in de Oude Kerk in een zee van regenboogkleuren. Op de kerkvloer plaatst ze haar bottari – Koreaanse textielbundels die reizen en transitie symboliseren – gemaakt in samenwerking met Amsterdamse migrantengemeenschappen, waarin de wereldgeschiedenis en persoonlijke verhalen van mensen samenkomen.

Migratiestad Amsterdam
Kimsooja plaatst verspreidt over de zerkenvloer bottari, traditionele Koreaanse wikkeldoeken om bezittingen in te dragen. De bottari worden gemaakt met kleren van migrantengemeenschappen uit Amsterdam. Daarmee viert haar installatie de lange en rijke migratiegeschiedenis van Amsterdam. Die door migratie al eeuwen geldt als een van de meest diverse steden ter wereld. Zelfs de eerste bewoners van Amsterdam waren (klimaat)migranten, die zich hier vestigden na de Allerheiligenvloed van 1170.

Regenbooglicht door gotische ramen
Kimsooja bekleedt de ramen van de Oude Kerk met een filterfolie dat het zonlicht breekt in een spectrum van regenboogkleuren. Dit creëert een dynamisch spel van licht en kleur op de muren en de zerkenvloer. In de context van de gotische architectuur, waar licht een spirituele betekenis heeft, nodigt deze installatie bezoekers uit tot reflectie over thema’s als identiteit, transitie en de verbinding tussen het aardse en het hemelse.

Zeevaarderskerk
Migratie is nauw verweven met de geschiedenis van de Oude Kerk. In 1306 werd het kerkgebouw gewijd aan de heilige Nicolaas, beschermheilige van onder meer zeelieden. In de eerste eeuwen was de Oude Kerk een zeervaarderskerk, waar werd gebeden voor een behouden vaart en veilige thuiskomst van schepen. Het houten tongewelf werd met scheepstimmertechnieken vervaardigd als een omgekeerde boot. Een gedeelte van het kerkgebouw heeft dan ook niet voor niets de traditionele benaming ‘het schip’. Bovendien leefden in de buurt rond de Oude Kerk als sinds het prille begin van Amsterdam migrantengemeenschappen.

Over Kimsooja
Kimsooja werd in 1957 geboren in Zuid-Korea en woont afwisselend in Seoul en Parijs. Ze exposeert wereldwijd. Het Fenix Museum in Rotterdam (opent in mei 2025) verwierf recentelijk een sleutelwerk. Ze vertegenwoordigde Korea op de 55e Biënnale van Venetië in 2013 en nam deel aan de 48e, 49e, 51e en 52e editie van de internationale tentoonstelling in Venetië. Haar werken waren te zien op tal van grote biënnales, van Gwangju (1995, 2000) en Busan (2002, 2014) tot Sydney (1998), Istanbul (1997) en Lyon (2000). Solotentoonstellingen omvatten presentaties in het Museo Reina Sofía in Madrid (2006), het Nationaal Museum voor Moderne en Hedendaagse Kunst in Seoul (2016), en Bourse de Commerce in Parijs (2024).

To Breathe – Mokum | Kimsooja

Hampus Lindwall

Ellen Arkbro

Hanne Lippard

Oude Kerk nodigt je graag uit op vrijdag 7 juni om 20:00, voor Monuments #16, een concert geboren uit een samenwerking van meerdere kunstenaars.

In een unieke samenwerking onderzoeken de Parijse avant-garde organist Hampus Lindwall, de Berlijnse tekst-based kunstenaar Hanne Lippard en Ellen Arkbro, Zweedse componiste en geluidskunstenaar in een zinderende liveconcert de relatie tussen muziek en spoken word. Het concert is een samenwerking tussen de Oude Kerk en Orgelpark en vormt het slotconcert van het Orgelpark Symposium 2025.

Over de musici
Hampus Lindwall is een Zweedse organist en componist, actief in zowel traditionele als experimentele muziek. Sinds 2005 is hij titulair organist van de Saint-Espritkerk in Parijs. Lindwall staat bekend om zijn virtuositeit en innovatieve benadering van het orgel. Hij werkt regelmatig samen met hedendaagse componisten en kunstenaars.

Hanne Lippard is een kunstenaar die taal inzet als haar voornaamste medium. Ze creëert werken waarin gesproken woord, performance en geluidsinstallaties samenkomen. Haar stijl kenmerkt zich door een monotone voordracht en een focus op de klank van woorden. Lippard woont en werkt in Berlijn en ontving in 2024 de Preis der Nationalgalerie.

Ellen Arkbro is een componist en geluidskunstenaar uit Stockholm. Ze specialiseert zich in nauwkeurig afgestemde harmonieën en werkt met zowel akoestische instrumenten als elektronische klanken. Haar composities nodigen uit tot diep luisteren en reflectie. Arkbro’s werk is internationaal uitgevoerd en gewaardeerd binnen de hedendaagse muziekwereld.

Over het album
How do I know if my cat likes me? is uitgebracht op het label Shelter Press en is een samenwerking tussen Lippard, Arkbro en Lindwall. Het album verkent thema’s van taal, herhaling en de menselijke ervaring binnen een minimalistisch klanklandschap.

Amsterdam Art

100+

August

Monuments #16 | Hampus Lindwall, Ellen Arkbro, Hanne Lippard